viernes, 8 de febrero de 2008

En el super...


Os voy a contar algo que me sucedió ayer al hacer algo tan cotidiano y poco emocionante como es ir al “super”.

Estaba yo comprando, sin haber cogido previamente ni cesta ni carro – tengo esa manía, que luego hace que parezca un burro de carga malabarista intentando coger las cosas de las estanterías sin que se me caiga todo lo que llevo entre los brazos. Pero la verdad es que me las arreglo bastante bien, puedo llegar a llevar 10 artículos en las manos y ser capaz de coger otro más sin que se me caiga ninguno de camino a la caja. Estaba pensando que podría aprovechar mi talento en estas artes y presentarme a “Tienes Talento” o a alguno de estos programas que están tan de moda, porque digo yo que si se presenta una que habla sin mover la boca, puedo ir yo no? Total una freeke más que más da! :)

Bueno a lo que íba que me he desviado del tema, y de qué manera…

Íba yo por el pasillo de los embasados, cuando de repente me cruzo con dos tios, uno de ellos guapísimo el otro normal, pero tenía su aquel…
De repente el no tan guapo se me queda mirando de una forma descarada y me sonríe. Entonces yo pensé: “Debe estar alucinado con mi habiliadad transportando artículos…”. :)

Pero no. Cuando llego a la caja noto una mirada clavándose en mí. Por supuesto era el chico en cuestión que me dice: “Jo et conec d’algo”, a lo que yo contesté:”Doncs jo a tú no.”

Típico recurso éste, pues total no tiene años…-_-

Él insiste preguntándome por donde salgo, que si vivo por la zona…Finalmente ya me disponía a largarme después de pagar a la siempre seca y anodina cajera (porqué siempre son tan bordes?)
entonces dice él: “Si te’n vas, com sabré quan et tornaré a veure?” Me reí mucho, pero mucho. “Això mai no se sap” dije yo . Entonces me invitó a una fiesta por la noche, a lo que yo le pregunté que si no trabajaba al día siguiente, me contestó que él estudiaba. Casi me muero, Dios este tio igual no pasaba de los 22 años…:)

Lo más alucinante es que ni siquiera se fijó en lo que una servidora estaba comprando. Entre otras cosas Toallitas Dodot o champú para niños. :)

En fin, siempre está bien que se fijen en ti. Por lo menos salí del “super”, algo tan cotidiano y poco emocionante, con una sonrisa en la cara.

Saludos!!

2 comentarios:

Unknown dijo...

No m'estranya gens que et passi això al super. I si a sobre vas fent equilibris i somrius amb la teva llum, és normal que el nano et convidi a una festa. A mi, normalment, em demanen l'hora parlant-me de vostè. Clar que jo ja tinc canes MOLT visibles...

Un petó, guapa!

M.

vane dijo...

Hola Mark,

la veritat és que em vaig sentir molt gran...:)

Un petó guapo!